τελαγγειεκτασία

η, Ν

ιατρ. αλλοίωση τών λεπτότατων τελικών διακλαδώσεων τών αιμοφόρων αγγείων, η οποία συνίσταται σε πολλαπλασιασμό, σε ανωμαλία τής λεπτής υφής και σε διαστολή τους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. telangiectasia (< τέλος + αγγείο + έκταση)].